การเป็นออทิสติกแต่ไม่ได้รับการวินิจฉัย อาจนำไปสู่การดิ้นรนตลอดชีวิตและการถูกเข้าใจผิดสำหรับผู้หญิง ประเด็นนี้ได้รับการเน้นย้ำในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาโดยสตรีผู้มีชื่อเสียง เช่นHannah Gadsby , Daryl Hannah , Christine McGuinnessดาราเรียลลิตี้ชาวอังกฤษ และ Grace Tameอดีตชาวออสเตรเลียแห่งปี โดยการพูดคุยเกี่ยวกับการวินิจฉัยโรคออทิสติกในผู้ใหญ่พวกเขากำลังช่วยหักล้างความเชื่อผิดๆ ที่ว่าออทิสติกเป็นของเด็กผู้ชายและผู้ชาย
ออทิสติกส่งผลกระทบต่อความคิด ความรู้สึก ปฏิสัมพันธ์
และประสบการณ์กับคนประมาณ 1 ใน 70 คน ในวัยเด็ก โรคออทิสติกได้รับการวินิจฉัยในเด็กผู้ชาย 3 คนต่อเด็กผู้หญิง 1 คน (อัตราส่วนที่ลดลงอย่างมากเมื่อเวลาผ่านไป) เด็กผู้หญิงมักได้รับการวินิจฉัยช้ากว่าเด็กผู้ชายดังนั้นจึงพลาดโอกาสได้รับการสนับสนุนตั้งแต่เนิ่นๆ
เด็กผู้หญิงที่เป็นออทิสติกแต่ไม่ได้รับการวินิจฉัยเติบโตขึ้นมาโดยไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเขาถึงสับสนในสถานการณ์ทางสังคมในบางครั้ง พวกเขาอาจไม่สามารถหาเพื่อนได้ง่ายเหมือนคนอื่นๆ และบางครั้งอาจตกเป็นเป้าหมายของผู้รังแก สิ่งนี้สามารถนำไปสู่ความรู้สึกล้มเหลวตลอดชีวิตและคิดว่าพวกเขามีข้อบกพร่องของตัวละคร – หรือถูกบอกว่ามี
ประสบการณ์เหล่านี้ที่เติบโตขึ้นสามารถนำไปสู่หรือโต้ตอบกับอาการเครียดหลังเหตุการณ์สะเทือนใจในวัยผู้ใหญ่
เด็กผู้หญิงที่ไม่ได้รับการวินิจฉัยมักจะไม่มี ปัญหาที่เกิดขึ้นร่วมกันอย่าง สังเกตได้เช่น สมาธิสั้น แต่เด็กหญิงและผู้หญิงจำนวนมากได้รับการวินิจฉัยอื่น ๆ (บางครั้งไม่ถูกต้อง) แทนหรือก่อนการวินิจฉัยออทิสติก
กรณีศึกษาล่าสุดของเราให้ภาพสะท้อนจากมุมมองของเราในฐานะนักจิตวิทยา (ทามารา) และสตรีออทิสติกที่วินิจฉัยช้า (แครอล) ในการสนทนา แครอลอธิบายถึงความสับสนและความท้าทายของเธอที่เติบโตขึ้นมา และวิธีที่พวกเขาเผชิญอีกครั้งหลังจากประสบการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจเมื่อโตเป็นผู้ใหญ่
มีอคติมายาวนานในโลกของสุขภาพจิตที่จะมองว่าอาการบางอย่าง
เป็นขอบเขตของเพศชาย เช่น อาการก้าวร้าวและอาการภายนอก ในขณะที่อาการภายใน เช่น ความวิตกกังวลถูกมองว่าเป็นขอบเขตของผู้หญิง
การสังเกตทางคลินิกเผยให้เห็นว่าผู้หญิงจำนวนมากที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นออทิสติกในวัยผู้ใหญ่มีการวินิจฉัยอื่นๆ มากมาย เช่น โรควิตกกังวล โรคซึมเศร้าและโรคทางอารมณ์ โรคบุคลิกภาพก้ำกึ่ง โรคย้ำคิดย้ำทำ และโรคการกินผิดปกติ หากสาเหตุที่แท้จริงน่าจะเป็นออทิสติกการรักษาและการสนับสนุนจำเป็นต้องปรับให้เหมาะสมเพื่อให้มีประสิทธิภาพ
การวิจัยแนะนำให้เด็กผู้หญิงเรียนรู้ที่จะเลียนแบบผู้อื่นอย่างรวดเร็ว ซึ่งมีผลในการ “ ปกปิด ” หรือ “อำพราง” ความยากลำบากของพวกเขา พวกเขาอาจฝึกแสดงสีหน้าในกระจกเพื่อเตรียมพร้อมแสดงสีหน้าให้เข้ากับสถานการณ์ทางสังคมที่กำลังจะมาถึง พวกเขาอาจเลียนแบบผู้หญิงคนอื่นเพื่อเรียนรู้วิธีจัดตำแหน่งร่างกาย
พวกเขาอาจมีสคริปต์มากมายเพื่อพูดในสถานการณ์ต่างๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีความเสี่ยงที่จะต้องมีส่วนร่วมในการ “พูดคุยเล็ก ๆ น้อย ๆ ” พวกเขาใช้วิธีการตามกฎมากกว่าการตอบสนองตามสัญชาตญาณในขณะนั้น
ความสนใจพิเศษของพวกเขาอาจเป็นสิ่งที่ “ยอมรับได้” มากกว่าเด็กผู้ชายออทิสติก ลองนึกถึงสัตว์ ดนตรี หนังสือ หรือแค่การเรียนรู้และค้นคว้าเทียบกับวิดีโอเกมหรือรถไฟ
การพยายามเป็นคนสมบูรณ์แบบหรือประสบความสำเร็จในด้านอื่นๆอาจเป็นอีกวิธีหนึ่งในการตอบสนองต่อความยากลำบากทางสังคมของคนๆ หนึ่ง กลยุทธ์เหล่านี้อาจส่งผลให้ผู้ปกครอง ครู และแพทย์ไม่พิจารณาออทิสติกด้วยซ้ำ เมื่อเปรียบเทียบกับเด็กผู้ชาย เด็กผู้หญิงจะถูกสังเกตว่ามีพฤติกรรมซ้ำๆ น้อยกว่าเช่น การเคลื่อนไหว ความสนใจแคบๆ หรือพฤติกรรมที่เป็นพิธีกรรม
การไม่ติดตามสถานการณ์ทางสังคมอย่างรวดเร็วเพียงพออาจทำให้ผู้หญิงและเด็กผู้หญิงมีความเสี่ยงมากขึ้นต่อประสบการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจ
ผู้ปกครองและครูต้องการความช่วยเหลือที่ดีกว่าในการระบุและทำความเข้าใจออทิสติกในเด็กผู้หญิง พวกเขาอาจสังเกตเห็นเด็กผู้หญิงที่ไม่เข้าสังคมหรือปรากฏตัวตามหลังเพื่อนเล็กน้อยในบางพื้นที่ สิ่งเหล่านี้สามารถสำรวจได้อย่างรอบคอบ การสนทนากับคนหนุ่มสาวเกี่ยวกับวิธีที่พวกเขาจัดการกับสถานการณ์ทางสังคมสามารถเปิดเผยได้ ความสับสนหรือแนวทางตามกฎอาจปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว
เด็กหญิงออทิสติกเติบโตเป็นผู้หญิงที่อาจมีรูปแบบการสื่อสารที่ตรงไปตรงมาและไม่เข้าใจรายละเอียดปลีกย่อยของการเมืองในที่ทำงาน สิ่งนี้สามารถส่งผลให้พวกเขาได้รับคำติชมเชิงลบจากมืออาชีพและตอกย้ำความสงสัยในตนเอง
แพทย์เองก็จำเป็นต้องเข้าใจมากขึ้นว่า เด็กผู้หญิงและ ผู้หญิงออทิสติกอาจพลาดได้ อย่างไร การคิดนอกเหนือจากแนวคิดแบบไบนารีเรื่องเพศก็มีความสำคัญเช่นกันบุคคลออทิสติก มี ความหลากหลายทางเพศ มากขึ้น การสำรวจการนำเสนอของคนออทิสติกที่ไม่ใช่ไบนารีและเพศสภาพเป็นสาขาใหม่ที่สามารถให้ความกระจ่างเพิ่มเติมเกี่ยวกับการนำเสนอที่เป็นออทิสติก
